Historia Niepoczołowic

Niepoczołowice (po kaszubsku: Niepczołojce) to duża wieś sołecka oddalona od Lini o 3,5 km na południowy zachód. Nazwa pochodzi od imienia „ Niepoczoł”. Trudną do wymówienia słowiańską nazwę wsi, Niemcy zmienili na „Wahlendorf”. Pierwsza wzmianka o Niepoczołowicach pochodzi z 1368 roku. Konrad Zollner - kontur gdański poświadcza w dokumencie, że wdowa po Pietraszu za zgodą syna sprzedała swoją wieś „Niepoczołowitz” Nepuczalowi, Jarogniewowi, Michałowi, Piotrowi, Marcinowi i Mikołajowi. Prawdopodobnie byli oni członkami rodziny szlacheckiej Niepoczołowskich, którzy posługiwali się przydomkami: Bronk, Domarus, Golijan, Kos, Niemirowicz, Pola, Pirch i Witek. Ludzie w okolicach Niepoczołowic osiedlali się już w czasach prehistorycznych. Świadczą o tym wykopaliska z okresu brązu. Jedna z popielnic z grobu skrzynkowego odkrytego w Niepoczołowicach stanowi ozdobę ekspozycji w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku.

Wieś położona jest nad dwoma jeziorami. Niepoczołowice są świetnym miejscem dla wycieczek pieszych i rowerowych. Wokół wsi są przepiękne lasy oraz granica Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. We wsi znajduje się kaplica „Ave Maria”, szkoła, bar, trzy sklepy, zakłady stolarskie. Niepoczołowice to typowa wieś rolnicza, w której znajdują się duże gospodarstwa rolne. Przez wieś przebiega linia kolejowa Kartuzy – Lębork (obecnie nieczynna) oraz asfaltowa droga prowadząca do Kamienicy Królewskiej i do gminy Linia. W rzeczywistości Niepoczołowice oprócz sporej wsi, to także kilka przysiółków rozrzuconych wśród pól i lasów.